Vandaag zijn er verkiezingen. Verkiezing voor Europa, voor een nieuw Europa? Voor een sterker Europa? Voor een afgezwakt Europa? Voor samen verder of minder samen verder… Er staat in mijn ogen veel op het spel bij deze verkiezingen. De afgelopen tweede kamer verkiezing kwam de rechtse politiek enorm op. In de beoogde coalitie zit een partij die discriminatie tot een politieke stroming heeft verheven. Die mensen uitsluit op grond van hun geloof. Die groepen mensen wegzet als onwenselijk, niet welkom. Die groepen mensen wegzet als zondebok voor de problemen van vandaag. Ik ben daarvan geschrokken en het doet mij wat… Ik heb daar blogs over geschreven zoals “De geschiedenis herhaalt zich…”, “15 mei…” en “One day…”. Deze gaan allemaal over de recente ontwikkelingen en gebeurtenissen in de wereld. Maar ook eerder al schreef ik daar blogs over. Blogs over vrijheid en de verantwoordelijkheid die dat, in mijn ogen met zich mee brengt. Ze zijn allemaal te vinden op Ideas4life.blog en het gaat te ver ze allemaal op te noemen. Ik denk de moeite waard, maar ja, wie ben ik om dat te zeggen. Het zijn mijn gedachtekronkels.
Vanmorgen onder douche ontstond weer zo’n kronkel. Ik heb vaak een lekker muziekje aan staan tijdens het douchen, zo ook nu. Vaak een Spotify playlist van mijn Shazaam-nummers of nummers die me rillingen geven, zo mooi als ik ze vind. Deze laatste playlist was het vanmorgen. Daar zit echt van alles in, van Ludovico Einaudi tot Journey, van Tino Martin tot Scorpions. Kortom een echte mix van een paar uur met echt van alles. En vandaag kwam Ramses Shaffy voorbij. Een versie met Liesbeth List en Alderliefste. De titel is tweetalig, het Nederlandse titel heet “Laat me”, het Franse deel “Vivre”. En Vivre daar gaat het mij vooral om. Dit zette me aan het denken… vanmorgen. “Vivre” (“Leven” in het Nederlands), wat een mooi woord, waar komt het vandaan, wat doet het dan met me en vooral wat kan het me leren?
In deze spannende tijden willen we leven. Willen we het op onze eigen manier doen. We willen vrij zijn, vrij van andermans bemoeienissen. Dit liedje verwoord die emoties, denk ik, erg mooi. De Covid-periode heeft diepe sporen achter gelaten. We werden beperkt in onze bewegingsvrijheid, we mochten veel dingen niet. Voor een groot aantal waren deze beperking zo heftig dat ze zich in hun vrijheid beperkt voelden. Dat de overheid te ver is gegaan in het beperken van hun vrijheden. Dat er zelfs bewegingen ontstonden die dat, vrijwel letterlijk, aanvochten. Politieke partijen die beweerden dat de vrijheid die wij in1945 herwonnen hadden, met de Covid-regels weer verloren was gegaan…. In mijn diverse blogs kan je lezen hoe ik er tegen aan kijk.
Maar vanmorgen zag ik ineens iets bijzonders. De woorden “Leven”, “Vrijheid” en “Boeken”, wat is daar mee aan de hand? Hebben die wat met elkaar te maken? Zou je pas echt kunnen leven als we ons goed inlezen in bijvoorbeeld de geschiedenis. Zijn boeken zo belangrijk dat ze aan de basis staan van onze vrijheid? Of zou het toeval zijn dat Boeken (Libre), Vrijheid (Livre) en Leven (Vivre) zo veel op elkaar lijken?