Gisteren kreeg ik ineens allemaal berichten dat er een aanslag was gepleegd op Peter R. de Vries. Een laffe aanslag op zijn leven, en op dit moment weten we dat hij vecht voor zijn leven en laat ik hier gelijk zeggen dat ik hoop en bid dat hij het redt. En uiteindelijk zijn leven weer op kan pakken en uiteindelijk ook zijn werk weer op kan en zal pakken. Want een groot deel van wat hij doet, doet hij om Nederland rechtvaardiger, eerlijker en daarmee een stukje mooier te maken. Daar kunnen wij hem alleen maar enorm dankbaar zijn. Maar er zijn mij gisteren een paar dingen opgevallen, die mij behalve verbazen ook teleurstellen….
Als eerste de persconferentie en de dan vooral de houding van de aanwezige pers (in de volle breedte daar aanwezig). Met een zwaar gemoed doet de burgemeester haar verhaal, gevolg door politie en justitie. In de verklaringen zijn ze duidelijk over welke informatie ze niks kunnen, willen en zullen zeggen. De al dan niet aanwezige beveiliging is daar eentje van. Als ik dan merk dat een groot deel van de journalisten daar gelijk en toch op verder vragen, gaan mijn nekharen overeind staan. Niet alleen wordt er kennelijk niet geluisterd naar wat er wordt gezegd (slechte eigenschap van een journalist), maar wordt er ook door gedrongen en via omwegen toch uitspraken ontlokt. Zelfs als er duidelijk wordt aangegeven waarom ze daar geen uitspraken over doen, houden de vragen niet op. Gelukkig houden ze stand en blijft nadere informatie uit. En dus proberen de collega journalisten het even later bij Rutte en Grapperhaus gewoon opnieuw… Ik kan me daar mateloos aan irriteren. Vroeg op de avond wordt er met walging gereageerd op de idioot die vrijwel direct na de schietpartij dat verschrikkelijke filmpje deelt. Ik vind deze manier van doorvragen aardig in de buurt komen. In beide gevallen is er namelijk geen enkel respect voor de ander….
Daarnaast de verklaringen zelf. Deze aanslag zou een aanslag zijn op de rechtsstaat en op de vrije journalistiek. Voorop gesteld is elke aanslag eentje op de rechtsstaat, want geen enkele aanslag kent de goedkeuring van een rechter en is dus een situatie waarin de dader (of zijn opdrachtgever) voor eigen rechter speelt en het niet overlaat aan de rechtsstaat. Behalve als er wat anders wordt bedoeld is dat dus een logische gevolgtrekking. Het is de tweede die mij het meeste stoort. Het wakkert namelijk een gevoel aan, een gevoel van onbehagen. Zeker in combinatie met de eerste wakkert het een gevoel van onveiligheid aan, van een glijdende schaal. Een gevoel dat het steeds erger wordt in dit land. Dat we steeds meer gevaar lopen en dat de criminaliteit de overhand krijgt en we het nakijken hebben. Een gevoel van wetteloosheid…
Echter op dit moment weten we de achtergrond van de aanslag niet. Er zijn meerdere opties mogelijk, en ja, een aanslag op de journalistiek is daar eentje van. Het is de laatste tijd steeds vaker onderwerp van gesprek dat ‘regulier’ nieuws bestempeld wordt als ‘fake’ nieuws. Dat feiten worden afgedaan als onzin. Dat het verdedigen ervan gezien wordt als ontkennen of zelfs als verraad. Sommige vinden zelfs dat we onze vrijheid kwijt zijn en dat de MSM (mainstreammedia) hierin een belangrijke (!) rol speelt. Dit soort sentimenten kunnen een rol spelen in dergelijke aanslagen. Maar dan zou Peter R. de Vries niet het meest logische doelwit zijn. Er zijn anderen die zich duidelijker uitspreken tegen deze stromingen in de maatschappij.
Als ik toch aan het speculeren ben, en excuus dat ik die vrijheid even pak, maar de loopbaan van Peter R. de Vries kenmerkt zich niet met zijn verzet tegen Corona-perikelen, strijd tegen bepaalde politieke partijen of zijn gevecht tegen andere beperkingen van de vrijheid van meningsuiting. Zijn strijd richt zich op onrecht en op misdaad. Hij staat velen mensen terzijde welke onterecht vast zitten, een groot onrecht aangedaan is, et cetera. Het is ook niet uit deze hoek dat je een aanslag hoeft te verwachten. De mensen die hij bijstaat zijn veelal slachtoffers van afschuwelijk leed. Maar hij maakte zich ook druk om misdaad op een niveau waar menig Nederlander zich niet aan durft te wagen. Hij was de enige (!) vertrouwenspersoon van de kroongetuige van ‘s lands grootste crimineel. Hij waagde zich in de gedrochten van de Mocromafia. Mengde zich in die strijd, zette zijn kennis en kunde in om ook hier licht te laten schijnen. Zo ook met “de Neus”, Willem Holleder. Ook daar zat/zit hij diep in. Vanuit deze richtingen is hij meermaals bedreigt en werd hij menigmaal naar de eeuwige jachtvelden gewenst. Als blijkt dat de aanslag uit deze hoek komt, is het geen aanslag op de vrije journalistiek noch op de vrije meningsuiting, maar een vergelding van een crimineel die door zijn handelen zich het nauw gedreven voelde. Een afrekening, meer niet.
En nee, ook een afrekening keur ik ook af. Niemand (maar dan ook echt niemand, aan welke kant van het recht ook!!) heeft het recht het leven van een willekeurig ander mens (proberen) te nemen of daar überhaupt over te beslissen. Laat dit absoluut duidelijk zijn!
Maar in dit laatste geval is het:
NIET een aanval op onze vrijheid
NIET op onze manier van leven
NIET op onze vrije journalistiek
en ook NIET op onze vrijheid van meningsuiting.