Afgelopen vrijdag had ik een mooi gesprek met een topper van Ormer ICT. Waar het deels over de mogelijk nieuwe opdracht ging, was er (gelukkig) ook ruimte voor echt kennismaken. Samen bespreken waar je hart ligt, wat je bezig houdt, verbinding zoeken. Verbinding die onmisbaar is om juiste matches te maken, maar vooral om samen succesvol te willen zijn. In dat gesprek zat mijn zoon van 18 naast mij aan tafel. Hij luisterde (zoals pubers dat doen – stiekem) mee. Je weet wel: “ik hoor je niet, maar ondertussen hoor ik alles wat je zegt”. “Verbinding maken en zoeken is iets wat ik steeds minder zie om mij heen” vertelde ik mijn gesprekspartner. “De maatschappij is eigenlijk helemaal niet meer zo leuk”, oreerde ik door. In mijn ooghoeken zag ik mijn zoon knikken. Ik schrok en had gelijk spijt. Dit is niet wat ik mijn zoon wil leren, dit is niet wat ik hem mee wil geven. Ik wil de wereld graag positief tegemoet treden, het goede in de mens zien. En hem leren dat je met die instelling het verste komt. Maar boven alles met die instelling zelf het licht bent wat je in je wereld wil zien. Goed voorbeeld doet goed volgen, dat idee…. En toch sprak ik dit uit…. En herkende hij het ook nog…. helaas….

Ik ben nog steeds overtuigd dat het merendeel van de mensen ‘goed’ zijn. Echter die gedachte polariseert al. Hoe kan ik claimen “goed” te zijn? Dat impliceert dat de anderen “slecht” zijn. Zelfs dáár geloof ik niet in. Ieder mens is van nature goed en ieder mens wil van nature het goede doen. Daar ben ik echt van overtuigd. Maar ik merk dat ik steeds vaker met die gedachte in de klem kom. Want als dat echt zo is, waarom zijn er dan bijvoorbeeld Juicekanalen? Mensen als Yvonne Coldeweijer (als boegbeeld) die willens en wetens zoveel mogelijk vuiligheid van iemand de wereld in willen slingeren. Dat onder het mom van ”journalistieke vrijheid” bewust (want dat is het BEWUST) de levens van anderen willen verstoren, of zelfs kapot maken. Wat is anders je doel om bijvoorbeeld een eventueel nieuw geluk van Leontine Ruijters voor het goed en wel begint te overladen met een mogelijke mestkar over het verleden van haar nieuwe vriend? Zullen we dit gewoon aan hun samen laten? Hem laten bepalen of en wanneer hij “het” verteld. Haar laten bepalen of ze überhaupt iets over zijn (bewogen?) verleden zou willen weten?

En wat te zeggen over de shaming, blaming en canceling cultuur die is ontstaan? We leven, voor zover ik weet, in een land waarin iedereen onschuldig behoort te zijn tot het tegendeel bewezen is. Hoe kan het dat artiesten worden gecanceld als er een verdachtmaking is zonder een rechterlijke uitspraak? Hoe kan het dat op meer alledaags niveau mensen hun dagelijkse leven wordt ontnomen door een verdachtmaking. Het gebeurt op elk niveau van de samenleving! Is dat wat we ALLEMAAL willen? Is dat het land wat wij voor ogen hebben? Is dat beter dan het rechterlijke uitgangspunt over onschuldig TOTDAT….? Onze huidige politiek geeft het voorbeeld. Verschillende politieke partijen (FVD in het bijzonder) beheersen deze cultuur tot in de puntjes. Hun speeches, interrupties en voordrachten zitten vol met persoonlijke aanvallen. Zelden tot nooit zijn ze inhoudelijk. En zodra ze inhoudelijk lijken te zijn, is de feitelijkheid ver te zoeken. Er worden linkjes gelegd die er ogenschijnlijk zijn, maar die kant noch wal raken als je er echt over nadenkt. En een deel van de bevolking slikt dit als zoete koek en vooral helaas als waarheden. Het zijn dezelfde vergooide waarden als waar ik het in het begin over had.

Gelukkig zijn we een democratie en gelukkig mogen we ons uiten. Gelukkig mogen we vlaggen ophangen die onwaarheden verspreid of ondersteunt (“Hart voor de vrijheid” van Willem Engel bijvoorbeeld). Gelukkig mogen we de Nederlandse vlag op de kop ophangen. Terwijl juist deze vlag symbool staat voor deze zwaarbevochten vrijheden waar veel mensen voor zijn gestorven. Gelukkig mogen we zeggen wat we willen. Ik hoop alleen maar dat de mensen zich OOK (gaan) realiseren dat we hier een enorme vrijheid hebben en hierin NIKS maar dan ook helemaal NIKS zijn ingeboet in de afgelopen jaren. Wie helpt er mee om weer terug te keren naar dat Nederland: Land van vrijheden (die gedragen worden door verantwoordelijkheden). Waarin onschuldig ook ECHT onschuldig TOTDAT… waar een ieder alles kan zeggen, zolang het maar feitelijk en niet persoonlijk is. Waar op inhoud wordt ‘gevochten’ en niet op karaktermoord.